Այդ մասին բազմաթիվ գրառումներ եմ արել և անում:
Դեռևս 2018-ից խոսում եմ սցենարավորման, օրակարգերի տարբեր տեսակների, հանրային կառավարման կուռ մեթոդի մասին...
«Ես այն կեցվածքը չունեմ, որ խնդրեմ մեղադրող կողմին կամ դատարանին, որ ինձ բաց թողնեն։ Ես ոչ մի հանցանք այս աշխարհում ու այս երկրի նկատմամբ չեմ կատարել։ Սա այս իշխանությունների խարանն է անկախ նրանից, ես կնստեմ, թե չէ»,– հայտարարեց սրբազանը...
Երբ քաղաքական թիմը (նաև ցանկացած պաշտոնատար անձ) տեսնում է (իսկ չտեսնելու տարբերակ չկա այդ ատյանում), որ իր կառավարումը նորանոր խնդիրներ է ստեղծում, անվտանգային առումով թուլացնում է պետությունը...
Բռնապետները սկզբում ինչքան էլ խելացի ու հաշվարկված գործեն, երբ ընկնում են փառասիրության ու պաշտոնը պահելու մոլուցքի մեջ, երբ իշխանություն կորցնելու վախը դառնում է գերիշխող հոգեվիճակ, հիմար սխալները անխուսափելի են լինում...
Այսօր Հայաստանի հանրային օրակարգում տարօրինակ ու վտանգավոր դիսոնանս է տիրում: Հասարակական զգացողությունների, հույզերի և իրավունքների պաշտպանության թիրախները գտնվում են սուր անհամապատասխանության մեջ...
Օգոստոսի 23-ին՝ ֆեստիվառ Արտաշատում. կկայանա Սարո Թովմասյանի համերգը։ Անընդհատ ֆեստիվառներ են կազմակերպում, պետական բյուջեի փողերը մսխում, հանրության, երիտասարդության ուշադրությունը շեղում...
Իր խոսույթում Նիկոլը հաճախ, գրեթե մանտրայի պես, կրկնում է իր մեղադրանքը, թե «կայսրություններն են մեր փոխարեն որոշումներ կայացրել», ինչի հետևանքով էլ, ըստ նրա, Հայաստանը կորցրել է իր ինքնիշխանությունը...
Ակնհայտ է, որ Ադրբեջանում ԱՄՆ-ի հետ ռազմավարական դաշնակցային հարաբերությունների հեռանկարի էյֆորիան բավականին բարձր է։ Այդ երկրի իշխանական փորձագիտական դաշտում ակտիվ քննարկվում է այն, որ ԱՄՆ-ն Ադրբեջանին տարածաշրջանում ընտրել է որպես իր դաշնակիցը...